Konkurs fotograficzny Stowarzyszenia Krzewienia Sportu, Turystyki i Kultury „Kolejarz” oraz Towarzystwa Słowaków w Polsce, Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie i Stacji Muzeum w Warszawie.
Celem jest przybliżenie, wypromowanie i przedstawienie na fotogramach regionów związanych z podróżą koleją. Jak również dokumentowanie miejsc zabytkowych i zachowanie ich stanu faktycznego na fotografii, a także zainspirowanie uczestników do twórczych poszukiwań, eksplorowania zagrożonych degradacją przestrzeni oraz zachowania tych miejsc. Konkurs stanowi także pretekst do zwrócenia uwagi na problem rewitalizacji zabytków.
Należy wskazać, że z każdym tego typu miejscem wiążą się historie ludzi, kształtowanie pokoleń i poczucia tożsamości. Regulamin konkursu w wersji językowej polskiej i słowackiej dostępny jest na stronie www.kolejarz.org.
Współorganizatorami są także: Instytut Słowacki w Warszawie, Polski Instytut w Bratysławie, Koleje Słowackie, TurKol.pl, Travel Slovakia, Województwo Podkarpackie oraz wydawnictwa: słowacki Život i Žielezničný Semafor, nasz Przekaźnik. Konkurs organizowany jest na terenie Polski i Słowacji.
Liczymy na różnorodność tematów i gatunków podjętych w przesłanych pracach. Na przedstawienie tego, co autor uważa za ważne, odzwierciedla własne emocje i uczucia w szerokim spojrzeniu na otoczenie. Zgodnie ze znanym fotografikom powiedzeniem Jana Bułhaka „fotografujcie sercem”.
Pragniemy działaniami sztuki zahamować niszczenie piękna natury wokół nas. Fotografia potrafi obiektywnie rejestrować rzeczywistość. Oddaje bogate w różnorodnych przejawach treści życia, a jednocześnie jest pasjonującym od 185 lat zajęciem. Wiemy z jej historii, że byłaby nadal „magią”, gdyby nie ludzie, którzy najczęściej samotnie pracując zmieniali losy tego medium.
Wychodząc z założenia, że podstawową właściwością fotografii jest dokumentowanie konkurs ten jest rejestracją czasu i przestrzeni. Jerzy Busza w „O radości i fotografii…” pisał Zdjęcie jest dokumentem cudownym i zarazem fenomenalnym, ale niestety, kruchym i niewystarczającym. Cudownym, bo jak lustro odbija rzeczywistość, fenomenalnym, gdyż czyni to w sposób nieprzemijająco trwały, kruchu, gdyż nader łatwo ulega zmianie […] i po to fotografujemy, aby sobie i przyszłym pokoleniom pozostawić ślady naszej współczesnej codzienności.
